بررسی سازوکارها و بیان پروتئین های مرتبط با مقاومت یازده ژنوتیپ بادمجان به کنۀ tetranychus urticae

کنه تارتن دونقطه ای یکی از مهم ترین آفات چندین خوار (پلی فاژ) است که هر ساله آسیب و زیان شایان توجهی روی محصولات مختلف از جمله بادمجان ایجاد می کند. امروزه استفادۀ تلفیقی از روش های مختلف کنترل کنه های تارتن دونقطه ای در قالب برنامه های ipm و با محوریت رقم های مقاوم، یکی از مناسب ترین راه ها برای کاهش کاربرد سموم شیمیایی و کشاورزی ایمن به شمار می آید. در این پژوهش، دو سازوکار آنتی زنوز و تحمل یازده ژنوتیپ بادمجان در گلخانه ای با نوسان دمای شبانه روز بین 18 تا 27 درجۀ سلسیوس و در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار بررسی شد. همچنین میزان پروتئین های بیان شده و تفاوت بیان آن ها در ژنوتیپ های مختلف با استفاده از روش sds-page و نیز ارتباط آن با شمار کنه های تارتن جلب شده در فرآیند آزمون آنتی زنوز ارزیابی شد. برای تشخیص همبستگی بین صفات گلخانه ای و داده های مولکولی، از آزمون مانتل استفاده شد. ژنوتیپ های مورد بررسی بر پایۀ همۀ صفات مورد بررسی به روش سلسله مراتبی ward در چهار خوشۀ مقاوم (برازجان، یلدا و لیندا)، نیمه مقاوم (بلاک-بیوتی، لیدی و محلی زابل)، نیمه حساس (905 امامی، کیم و بلاکی) و حساس (سیاه مشهد و لیما) دسته بندی شدند. بنابراین، ژنوتیپ های برازجان، لیندا و یلدا می توانند به عنوان ژنوتیپ های دارای قابلیت مقاومت به کنۀ تارتن دونقطه ای مدنظر قرار گرفته و در آزمون های تکمیلی، بررسی شوند.